A biblioteca de Balbino

Os tres porquiños Nunha aldea calqueira, vivía un lobo non moi normal, porque axudaba á xente do pobo, non mataba nin a unha mosca. Este lobo vivía do que lle daba a xente do pobo, sobras, carne, peixe etc. pero un día, cando él estaba a axudar aos do pobo, uns porcos, que non eran da aldea viñeron a intertar matalo, porque eles querían quitarlle o posto. El, cando foi de noite, meteuse na cama, porque este lobo é moi especial porque é diúrno, e os porquiños intentaron derrubala, pero non puideron. Intentaron ao seguinte e tampouco puideron. O lobo despois de varios dias sen poder durmir e despois de escoitar aos veciños que dicían que o lobo matara unhas ovellas, decidiu poñerlles unhas trampas aos porquños. Fixo un pote tan grande coma unha mesa chea de auga fervendo, na chimenea, porque escoitara planexar os porcos que ían entrar por alí, entón, na metade da noite, apagou as luces e foise “durmir”, os cerdos entraron, cunha corda atada á chimenea fixeron rápel e de...

Un animal chamado néboa Ledicia Costas O certo é que, a pesar de toda a violencia que se expresa, gustoume bastante. Non tanto porque sexa ou non do tipo de libros que me gustan, si non porque no fondo sei que difundir esta novela, con todo o seu contido e con todo o que se expresa, concienciará a moitos lectores dun feito histórico que sucedeu, e que pode suceder.  As películas de guerras teñen un gran efecto negativo sobre o noso xeito de ver estes acontecementos. Fannos ver que sacrificar a vida duns poucos homes, como se non valera nada, pode salvar a moitos outros, e gañar a guerra convirte aos loitadores en heroes. Fannos ver que o protagonista perde homes, pero el nunca morrerá en batalla, será un ídolo para os demais soldados. En certo modo, impulsan ó desexo de converterse nun soldado, incita á guerra. As novelas como esta, porén, cambian esa imaxe da guerra que temos todos na cabeza. Esta novela proxecta a situación como é en realidade: un caos de sangue e sufri...

Recensión: Un animal chamado néboa-Ledicia Costas Datos do libro Título: Un animal chamado néboa Autora: Ledicia Costas Páxinas: 197 Editorial: Xerais Neste libro relátanse varias historias relacionadas entre sí que transcorren durante a Segunda Guerra Mundial. Primeiro se relata unha historia na que un pobo, Leningrado se queda sen comida, xa que están rodeados polos nazis e non poden saír, nesta historia morre de fame moita xente. A segunda historia trata dun barco, o Indianapolis, ao que os xaponeses atacan, os supervivintes do Indianapolis quedan atrapados no mar e os tiburóns comen a algúns dos supervivintes, un avión os ve e os rescata. Na tercera historia caen dúas bombas atómicas sobre Xapón e morre moita xente. Hope o fillo de Paul Tibbets, o comandante do avión que tirou as bombas sobre Xapón, coñece a Jun, unha preciosa muller xaponesa. Ao principio Hope pensa que Jun o vai  rechazar por ser o fillo de Paul Tibbets, pero ao final non o rechaza. A cu...

OS SETE CABRITOS: Érase que se era un lobo moi tímido que vivía coa súa nai nunha casa moi pequena. Un día, a nai do lobo foi mercar comida, o lobo non quería quedar na casa solo porque dáballe moito medo que viñesen os sete cabritos facer burla del, pero a súa nai tranquilizouno e díxolle que volvía pronto. O lobo levaba so na casa unha hora cando soou o timbre, foi mirar quen era… Eran os sete abritos! El negouse a abrir, pero os cabritos dixéronlle que só querían xogar. O lobo pensouno dúas veces e ao final deixounos entrar. Ao entrar, os cabritos empezaron a tirar todo e a desordear a roupa da súa nai, o lobo comezou a chorar e a dicir que parasen, pero os cabritillos burlábanse del. A nai do lobo chamou a porta e os sete cabritos marcharon pitando pola ventá. Cando ela entrou e viu o desastre empezou a botarlle unha bronca moi grande ao lobo, cando entón o pobre lobo díxolle que el non fora, que foran os sete cabritos . Ao escoitar esto sin pens...

Unha tarde calquera, o lobo baixou ao bosque para poder comer. Decidiu ir por un camiño novo que sempre tivera gañas de invesitigar. Indo por ese camino deuse conta que había unhas ovellas, pero pasou sen achegarse. Uns días despois mentres durmia, espertouno un estraño ruído, un ruído humano, que dicía: “Axudádeme por favor, o lobo vai matar as miñas ovellas!”. O lobo sabía que non había outro como el, el era o único lobo no bosque. O animal baixou a ver que pasaba e, para a súa sorpresa, estaban os habitantes da aldea rifando ao pastor por gastar aquela broma. Entón, o lobo volveu para a súa casa e ao día seguinte, volveu a escoitar: “O lobo, o lobo, por favor axudádeme!”. O lobo, moi intelixente, non volveu a caer na mesma trampa pero si escoitou aos aldeáns rifalo de novo polas súas mentiras. Ao día seguinte, o lobo estivo reflexionando e deuse conta que non lle gusta que o pastor estea constantemente facendo a mesma broma porque se facía ver como unha criatura horrible, a...

Escarlatina, a cociñeira defunta Read more publications on Calaméo